Vastberaden, maar soepel en met mate

Vorige week vrijdag ben ik naar het BEA-symposium over de BEA-ESB, SOA, etc geweest. Uitstekend georganiseerd, goede presentaties, en een hoge opkomst.

En toch, en toch.... Ik liep er rond, luisterde naar de verhalen, en vroeg me af: wat zouden we hiervan over vijf jaar denken? En over drie jaar?

Dat begon gelijk met het betoog van Massimo Pezzini, Gartner-expert op het gebied van SOA. Hij schetste het bekende beeld voor wat betreft de beloftes van de SOA, maar hij liet ook zien hoe ingewikkeld eea wel niet is: het kiezen en implementeren van een ESB, de organisatorische vereisten, en dan al die dingen waarmee je rekening moet gaan houden. Security! Choreography!! Orchestration!!! En vooral: GOVERNANCE!!!!

Hij eindigde met een reeks zeer ingewikkelde plaatjes, gevolgd door de mededeling dat het mogelijk was om succes te hebben met al dit moois, maar dat je dan wel aan de ene kant doelgericht en zeer gedisciplineerd moet zijn, en aan de andere kant realistisch en pragmatisch.

Wat zou een klant (dat wil zeggen: een niet IT-er) hier nou van denken? Het zal wel voordelen hebben, en misschien moet ik er aan geloven, maar het is allemaal wel erg ingewikkeld, ik heb er natuurlijk weer dure externe jongens voor nodig, en vooral: dit dus gaat klauwen met geld kosten. En het korte-termijn resultaat is onzeker, om niet te zeggen: vaag.

Maar stel dat SaaS zometeen werkelijkheid wordt, en we de functionaliteit "uit de muur" laten komen, is dan die ESB en al dat gedoe nog nodig? Komt die BPM-laag dan niet ook bij een SaaS-provider te liggen? Zit dat wat ik nodig heb dan niet gewoon in de browser, of in het OS? (Als er tussen die twee dan nog een verschil waarneembaar is.) Er zal dan natuurlijk een SOA zijn, en ook zoiets als een ESB, maar de vraag is in hoeverre een "gewoon bedrijf" dat zelf moet regelen en zelf moet aanschaffen.

Zullen al die SOA-trajecten achteraf goede investeringen blijken te zijn? Ik denk het niet, al is het is natuurlijk mogelijk om "toekomstvast" te investeren, dat wil zeggen: een scherp oog gericht te houden op de SaaS-ontwikkelingen. En soms zijn de SOA-investeringen nu onmiddellijk de moeite waard omdat ze een concreet en urgent probleem oplossen met de bestaande systemen, en dan vooral de integratie daarvan.

Een goed voorbeeld van een succesvol project werd geboden in het uitstekende verhaal van de CTO van Nuon, Jeroen Scheer. Maar hij benadrukte ook dat een groot deel van het werk daar in de organisatie zat, en dat de systeemintegratie daar een weliswaar noodzakelijk, maar toch niet al te groot deel van uitmaakte.

Ik denk dat zelfs bij legacy-integratie projecten het pragmatisme en het gezonde verstand zal leiden tot beperkte investeringen in de technische architectuur, omdat juist dat deel waarschijnlijk in de SaaS-infrastructuur zal "verdwijnen", en dientengevolge veel goedkoper zal worden.

Want dat is uiteindelijk de belofte: standaard IT wordt als service geleverd, tegen lage prijzen op gebruiksbasis. Voor standaardzaken hoeven dus geen grote investeringen meer te worden gedaan. Maar als dat waar is voor functionaliteit, dwz: voor de systemen zelf, waarom dan niet ook voor de ondersteunende infrastrcutuur, zoals een ESB?